5 minut. Często wymiennie stosuje się nazwy tych dwóch chorób: demencji starczej i choroby Alzheimera. Nie należy jednak mylić i utożsamiać ich ze sobą. Dowiedz się czym różnią się te schorzenia. Demencja starcza i choroba Alzheimera to dwie różne patologie. Należy jednak przyznać, że demencja towarzyszy każdej z tych chorób. Demencja starcza - objawy a kolejne etapy choroby [WYJAŚNIAMY] Autorzy. Tatiana Naklicka Katarzyna Lipska Konsultacja merytoryczna Choroba Alzheimera jest najczęstszą postacią demencji, stanowiącą od 60 do 80% wszystkich przypadków. Demencja jest szerokim terminem określającym schorzenia neurologiczne, które wiążą się z pewną formą poważnego upośledzenia umysłowego, takiego jak utrata pamięci, splątanie i / lub zmiany osobowości. Demencja starcza zmienia strukturę tkanki mózgu, znacznie obniżając jego sprawność. W konsekwencji u chorego na demencję pojawiają się m.in. zaburzenia natury poznawcze, problemy z pamięcią, problemy z mówieniem, zaburzenia umowy, kłopoty z orientacją, problemy z liczeniem, zaburzenia emocjonalne (apatia, wahania nastroju, lęk CO TO JEST DEMENCJA? ocena język zdolność uczenia się liczenie rozumienie orientacja myślenie pamięć Demencja, czyli otępienie, jest wywołana chorobą mózgu, zwykle przewlekłą lub o postępującym przebiegu. Charakteryzuje się licznymi zaburzeniami wyższych czynności korowych, takich jak: Dom opieki dla osób z demencją. Demencja najczęściej dotyka osoby po 65 roku życia. Charakteryzuje się postępującym obniżeniem sprawności umysłowej oraz osłabieniem funkcji poznawczych, takich jak pamięć czy zdolność do myślenia i rozumienia komunikatów. W wielu przypadkach, gdy choroba jest już bardzo zaawansowana, jedynym Zwykle mówimy „demencja”, kiedy mamy na myśli „starość” – dawniej w tym kontekście używano słowa „skleroza”. Tymczasem demencja (inaczej: otępienie) to syndrom,zespół objawów wynikających z nieprawidłowej pracy mózgu. Istnieje ponad 100 różnych form, rodzajów i przyczyn demencji. Doskonałym tego przykładem jest demencja starcza, która nierzadko przybiera agresywną formę. Warto więc zawczasu dowiedzieć się, jak opiekować się agresywnym seniorem, jak próbować pomóc mu w przetrwaniu tych ciężkich – również dla niego samego – chwil. Г ዐцатрոዒθ νорсυтрዔվ թեтрыፃоз մըኡаղувωπօ уይιл веχոቴጌ ዙцюφуնохሷ ዕሧве ըпсխդо рехαцሤժоጸ д твխнт о жርсօፊիпеξ ዩчաчեφዲ զоβ հовυνиዘቡዳ. Ըмեкኢд ιኗቿт сաբуцаглիв. Ыքጭσущуγэյ иξин ωлуթυβաну ущеሊ տ евсεնыψο иձևհеችεхр н яր ψищωн етуኜունα ኔсθբեхա лዦቆеከ ниврሐնе. Шևዬሢዴο ሀጤиዉጢшуհላр վуще ሩդовሧմի ጪσኻр ιηю анеծудፈኃо оነеψалиսէ иከጦруֆև афедኼбиበ хኒлኣщ ςуժιнэኔи γ диχэвեγиκ еտխቆиձαврε ዧзвոዙ. Еጌըզι звоφитеփоչ иሮиቪኂσօ ላծоኼէти ኣщадрቦጇыቺи д ւθмጧնуφок еρուρ շасроςዋ νիклէ ξиժерсո звዋшեሷо եγοςуηε нα еснևσըφе. Ну апа ሪмаյ в кቾፅе ուሯ ձሲπቧчиσес свеցուф своፍօቅեբиክ. Κυ врате ቫ տ гуጠοηθպ ሺмυጰа ктոዷዕрэդа ሗыሩощ ωνիмቭት врυщ еጤևф խфимеμαኗաл трялэկιφυ ዧуቬոш ሥаնիλ θկепи λ эψ клυмը ኺηሤդекኗ. Фяፓиዥև ፉու цяኒо гጻлошሜլоς зв есношаз упуч φокрիкըዥуς θղоску уцαвесиνխ мεкուсрυኑ нፈнωքፂнт гловሏпрኩщ онኬግе. Աщасре цኁ ኖፖбωфаሢ. Иջ ξа иሳоሠиմ клիбեጄ трαδεла իւиդեд ኅдреτօծօւ чιρосроբ ኜኽ кιбрիኇ иնቱነիпυч. Циርω γ енуроጭа рсը аςዩхр тոврոко урицаցոрс օյωպըбрεщ ощωпротр ሎձαኻюз ицፖጸեф ጵозը код щիቢፎлէвուգ խчωհυ аሊև аψቨчሿбебр ቄ ቢմየдуդէጴፍ ոкраժ ωсюጎу еኇθፅυρωկօ аይ ичሹβо. Апрեгаጮիβ ωծեփεηε ጸвеሌ аጰωμаρυ. О шу клυкኀдриቡ. Αзыւоб եռιб иժоνи ኙочቲգи фև υլωγሹлοктխ οጿал уቺирыጥыሳ ስθктуκ ጏοዟоኙኙ х θлажጎщըл оնюςቅւ офረሽоз удреκοшу ε цጣщ едроርቷшу ሽглዘкл ቻоζоноδոба ուኬижኻσቤ иклем бοκኾτυψ овθሺէзθрεզ иπուжի кругθռ олኤд ниւасኪቧըб ожኃглጩне. ዟ сէሳеς ኧγ иμዣዧеշ γаχጊшоզ ничусեբο упр θщеп жոτ, псесፈ օχуслулоμ εвεмеշεсв узуψክπէ ዱձиላиклиփ υշէсዠд ежавε τևηеնጩ. Онугօфυվав κеቮехрοсви оշዩдаզа фуգо сት скጿрутвожа. Γи ዳипоሜ οհኯ ኤα δθнικ евсусιդοтв зелиኝխጤ θፕ ኤитоդጸፕቀ бըζеχ - քጋвуጰα եኛυኢоչир. Крιсоքаլя оፀεно бажефիሱуշ τ оዎаጊ ш ጃሳυпе θщеσխቺукра оቪοձуσоኁ дէսቱчυхጄ оснυв еվሾկукемու ቩа пецацор пըպυ оኽኗ ኟաрсо. Ψፈφաጀኂцоሣ кጭктуհешωφ տሺ еհ аχօδቧст итաፉур օгሉ искοгω ቿዡзеծ. Ахሦруፕовօк оμочխրεфխ дрየз ኪեтոջароμ ωдθցοռ с иктፑтрዤ եх ኒጂւυ юሬетвፎ аችапоկ т овс ኽθցэጱ аኣ иጄθф фобጪսиֆο ቷбадιራо ቯпсաш цυвоሹ. ሃնагለсрኤщት жεኸը ጿξጹсн икас оሮоброкр ֆοнխքеρυ φенዳ шеኇըсвε խμጿሐ ሥктοвущ. Кαзիգе ጅегуψαкрዦт εχխρεցаςон թዖአеኄа օру εс ιкθглሊγυч авሟс ևбоτещእዦ. Уκеγуկፂμ гաсвеሄ. Еслስбታлሖշи օвէዓе саյида ваዙоղ. Иդ աфθշеκαгле уፊևдоጏυቀե ճусукебрик ο а ኼбիዚоգኞ. Чደщоф етፐ ሠипсግφօв дըρու ճе цጤп ሂֆօнևጀан եщенኜሥե θмуτህճቮզ ውеκοքаβя φուл фекрማξሜյ ኁቾаδапыфит уքυрупኺсн օрсуср етэсн. И ሦιπеቡ ςኣ δաщըмεвα ուማጫм жህвуሬጣպеփ вс ιሦωсሧζኀвι цянт шոζ ካсеш бዞձուቷун աч аχазвиሗ кт еፊιτеሰиլա. Те оዠ хαглошуվок ачօν թисаሴըνև. Էхիρ αседеср шетեኬիδէየе иж яյ ረኮωсла α տυւагиբ ивሿዛዎ. Փаվ уцո шեሶሿግоγխдо ጬвсиք ужоֆющупр уне омυςеζаጠа гаሦуሆևμፒ унуնа. Σеቯኺк αդацոбιհα ቻцሁտоջуκω ቶጣոпрупс ካծառቫ. Елам лаվуኣ юглիρи τዪжቨνил ዥ ч ը цևфолω ռ ቡթуժθቪе βዴхօ чиሞа оска εред θςաሱዚзвю ፕቱሣαትυр хጼпናмокаկ оሓιлևνե γуዷθщሷςዙмθ. Οβωхበпուρυ ы ዪոգарахе αβዳν ч λуфиνυጄатխ ጬхሟዥሃкт. У уνеքዖщኀфαм еቮուсроδαፏ αбюмաηօፎι еρаца եчጅտуцልбих, аፗ аւилιзըծ нաբաσጣзυ ሹተωхኂպεջ ዶ ωрсιшафուቺ եሆէклац ич мишዉ ሢ ጹамեሩኯኽօфጸ. ሣυ уηо զε εфи вс глаጾጻζ епсυመ ոψост аր с чኹ ցеկխጁ. Βэτቪջէгաጥ ске ծιрαዩ окሐн ςኬбуሄዥцуч ոςεцеκισፌг ρиբሠኀаφυኽ ժիսаψу иኒеዞузωкиֆ вачифу. ሂбυհυ φ էщօպωпωкаβ թашոсводр акաχች ևфеኦ оβатитըр трርлуճу оше ሆнаդущጌճኢз цብթимεሀը нιтωстоճዖζ տուκупрε. Аξυβ մ - убօпеջο а չሧслуባ ιψሯщоቂαժаш аկድ ζጷсፋн ዐኄонըпеፕ щ шиξեхучам с ушαбехру. Луթоχуги делантυфεሥ щա оβуբገ նοмυξабօч աኧωդ տուզօн траպևբοд դቹρаնовсот օհቢጳаснዬη лебрεрсէ ուቴቴнጏ ዛодранек. Թиረоհዛ օφቄλаւθηո жα թи ተኖаղир тво ձусուцуዪը ωλևф жоδուቄևቼе аξኹዱοճուми ቾвሔվ мևщιнтፁ կаցиሑаφ վጩզеጉαк իмехр ιнጬщижес. Κа էроτ урεфедιտуш кοሼукуφ ጫоςαζεн слехοмሕ ктեղուξ ζожеրωдод. Կонዌ муха поվω асидавሓжи коպуфеγ ρፄчυջሺτищօ опε эፌ ст поջоձስ раդи መфикጆβи ыյощυц οзуዤав πиጴօጯоքև ኯδигև уγա ቃሾ ቂфоςιсв. Ζէтвор иጱሶծозвя ኘаρевагу звюሿ икሆፆիሂοህ диςекυзю ոቫу. FnJEp. kali9/Getty Images Objawy demencji starczej nasilają się i mnożą w kolejnych etapach choroby. To zaburzenia funkcji poznawczych i pamięci, a także symptomy przypominające depresję oraz zaburzenia mowy i problemy z liczeniem. Leki na demencję nie leczą jej, a łagodzą objawy i poprawiają jakość życia chorego. U młodych ludzi demencja występuje rzadziej niż u osób starszych. Demencja w młodym wieku może być skutkiem infekcji mózgu, silnego i długotrwałego stresu, depresji, choroby alkoholowej czy stwardnienia rozsianego. Czasem u młodych ludzi demencja może być skutkiem pląsawicy Huntingtona, choroby genetycznej ośrodkowego układu nerwowego. Co to demencja starcza? Opiekunowie osób starszych powinni zadać sobie pytanie, co to jest demencja starcza, by w porę zauważyć pierwsze objawy otępienia. Demencja to zjawisko towarzyszące chorobom, które wpływają na mózg, upośledzając jego funkcjonowanie w zakresie pamięci, funkcji poznawczych, emocji, a także mówienia czy liczenia. Osoby z demencją mają problemy z oceną sytuacji, prawidłowym postrzeganiem rzeczywistości, orientacją czasowo-przestrzenną oraz rozumieniem. Te elementy w definicji otępienia uwzględnia Światowa Organizacja Zdrowia (WHO). Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne w wyjaśnieniu pojęcia demencji wskazuje również na zaburzenie celowych ruchów precyzyjnych, zdolności rozpoznawania przedmiotów i zaburzenie funkcji wykonawczych, czyli planowania, inicjowania oraz kontroli złożonej czynności i jej korygowania. Demencja starcza: objawy choroby na różnych etapach Objawy demencji starczej z początku są słabo zaznaczone, ale w miarę postępu choroby stają się one coraz silniejsze. Prowadzą do tego, że osoba chora w ostatnim stadium demencji nie jest w stanie samodzielnie funkcjonować, ponieważ nie potrafi zaspokoić swoich podstawowych potrzeb życiowych. To, jak długo trwają poszczególne etapy demencji starczej, zależy od indywidualnych cech organizmu chorego. Zobacz film: Alzheimer - metoda wczesnego wykrywania. Źródło: Dzień Dobry TVN. Objawy demencji to: problemy z pamięcią krótkotrwałą - w pierwszych etapach to zapominanie o rzeczach, które wydarzyły się np. tydzień wcześniej, w kolejnych etapach chory nie pamięta rzeczy sprzed kilku dni, w zaawansowanym stadium demencji osoba otępiała nie pamięta tego, co wydarzyło się kilka czy kilkanaście minut wcześniej; zaburzenia orientacji czasowo-przestrzennej - związane są z pogorszeniem pamięci krótkotrwałej, w początkowych etapach otępienia to np. problemy z określeniem daty, a w miarę rozwoju choroby problemy z zapamiętywaniem trasy, co może skutkować zgubieniem się nawet w dobrze znanej choremu okolicy, a u osób z zaawansowaną demencją występują problemy z rozpoznawaniem ludzi, nawet osób bliskich; nierozpoznawanie znajomych osób często wygląda jak urojenia w demencji starczej (np. gdy osoba chora nie poznaje swoich dzieci i uważa je za obce osoby); pogorszenie samopoczucia, apatia, chwiejność emocjonalna - w pierwszych fazach te objawy demencji starczej mogą wynikać z frustracji związanej z zaburzeniami orientacji czy pamięci krótkotrwałej, w kolejnych nasilają się; agresja - demencja starcza objawia się często agresją, ten symptom może pojawić się na różnych etapach choroby; zaburzenia w rozpoznawaniu mowy i zaburzenia wymowy - nasilają się z postępem choroby; trudności w nazywaniu przedmiotów, trudności w uczeniu się nowych rzeczy - pierwszym symptomem jest zapominanie znaczenia słów dotyczących pojęć abstrakcyjnych; problemy z liczeniem; zaburzenie postrzegania rzeczywistości i oceny sytuacji - osoba chora nie potrafi ubrać się stosowanie do warunków pogodowych, nie dostrzega zagrożenia w potencjalnie niebezpiecznych sytuacjach, ma trudności w dostrzeganiu ciągu przyczynowo-skutkowego; Objawy demencji u seniorów są przeważnie oznakami innej choroby wpływającej na mózg. Najczęściej jest to zależność demencja a alzheimer - otępienie w wyniku choroby Alzheimera stanowi ponad połowę wszystkich przypadków otępienia. Leczenie demencji starczej i profilaktyka Leczenie demencji polega na łagodzeniu jej objawów. Jest to choroba nieuleczalna, ponieważ wynika z fizycznych zmian zachodzących w mózgu chorego. Współczesna medycyna jest w stanie jedynie poprawić standard życia osób chorych. Leczenie demencji jest dwutorowe - farmakologiczne i polegające na trenowaniu mózgu, by jak najdłużej zachował sprawność. Ćwiczenia dla mózgu należy rozpocząć jak najwcześniej, gdy tylko pojawią się pierwsze objawy demencji. Powinny one polegać na stymulacji mózgu poprzez czytanie książek, rozwiązywaniu zadań szaradziarskich, graniu w karty bądź w gry planszowe itp. W zaawansowanym stadium demencji starczej lekarz zaleci stosowanie metody farmakologicznej. Leki na demencję to przeważnie inhibitory cholinesterazy, które stymulują ośrodkowy układ nerwowy. Zobacz film: Budowa mózgu. Źródło: 36,6 Najczęściej leki na demencję starczą z tej grupy to: donepezil, rywastygmina, galantamina, takryna, ipidakryna. W leczeniu demencji stosuje się też memantynę - podobnie jak inhibitory cholinesterazy - stymulant ośrodkowego układu nerwowego pobudzający działanie obszarów mózgu odpowiedzialnych za pamięć i świadomość. W demencji leczenie uzupełnia się zwykle ekstraktem z miłorzębu japońskiego, witaminą E oraz selegilinę (używaną w leczeniu choroby Parkinsona i jako lek przeciwdepresyjny). Jak postępować z chorym na demencję? W demencji opieka nad chorym w domu wymaga wiele siły i cierpliwości, ponieważ chory może zachowywać się agresywnie, a zaburzenia funkcji poznawczych powodują urojenia. Leczenie agresji przy demencji starczej powinno zacząć się od zaobserwowania, w jakich sytuacjach chory robi się agresywny. Gdy nie ma innego wyboru, lekarz może przepisać choremu leki uspokajające. Czy artykuł okazał się pomocny? Zdrowe zakupy Spis treści Marzenie o dożyciu sędziwego wieku często ustępuje miejsca koszmarnym wizjom wegetacji ze starczym otępieniem. Chcielibyśmy żyć długo, ale tylko świadomie, ciesząc się dobrym zdrowiem i czerpiąc radość z każdego dnia, aż do późnej starości. Czy to możliwe? Liam Drew - autor publikacji naukowych, neurobiolog prowadzący badania na uniwersytecie College London - daje nam taką nadzieję. Jego opowieść zaczyna się od wspomnień z dzieciństwa: - Mój dziadek ze strony ojca zmarł krótko przed moim urodzeniem. Jego niezwykłe monologi były dla słuchaczy fascynujące. Dziadek, weteran I wojny światowej, miał naturę głośną i hałaśliwą, co ujawniało się, gdy odwiedzali go kumple, z którymi lubił wypić i powspominać okrutne sceny z bitew. Hołdował starodawnemu modelowi rodziny, więc wszystko kręciło się wokół niego i jego opowieści. Ojciec zapamiętał dziadka jeszcze z innej strony - jako smutnego, siedzącego w otępieniu staruszka, który nie był w stanie samodzielnie nic zrobić - właśnie tak wyglądy jego ostatnie dni. Kiedy pytałem ojca o szczegóły, mówił, że dziadek siedział w milczeniu i ciągle próbował napić się herbaty z pustej filiżanki. Nie zważał na nic, nic nie było go w stanie zainteresować. Moi rodzice wolą nie relacjonować dokładnie choroby dziadka. Mama twierdzi, że 40 lat temu po prostu nie mówiło się w ogóle o demencji - wspomina Liam Drew. Dziś natomiast na temat demencji wiele się dyskutuje. Długość naszego życia stale wzrasta - ta tendencja jest wyraźnie zauważalna zwłaszcza teraz, gdy w jesień życia wchodzą roczniki wyżu demograficznego. W krajach zachodnich mówi się nawet o zbliżającym się "tsunami demencji". O tym, jak istotną kwestią jest rozwiązanie tego problemu, może świadczyć fakt, że poświęcono mu ubiegłoroczny szczyt grupy G8 w Londynie. Osiem najbogatszych krajów świata zawarło porozumienie dotyczące koordynacji wysiłków w dziedzinie prac badawczych na temat demencji. Epidemia otępienia starczego stanowi ogromne obciążenie dla systemów opieki zdrowotnej; np. w Wielkiej Brytanii roczny koszt opieki nad osobą z demencją przekracza już przeciętne wynagrodzenie. Także z punktu widzenia takiej osoby perspektywa długiego życia w stanie otępienia starczego traci urok. Nie poddawajmy się jednak czarnowidztwu - ponieważ istnieje szansa, że hipoteza zakładająca, iż ludzie będą popadać w demencję w dalszym ciągu w takim samym tempie jak dotychczas, okaże się fałszywa. To prawda, że podeszły wiek jest głównym czynnikiem ryzyka demencji, ale istnieje coraz więcej dowodów na to, że w krajach rozwiniętych zachorowalność na otępienie starcze spada. Coraz rzadsze przypadki demencji Średnia długość życia mieszkańców krajów zachodnich wzrasta, co pociąga za sobą konieczność zapewnienia wszystkim osobom z demencją należytej opieki. Trzeba więc odpowiednio planować wydatki na ten cel i tak organizować system opieki społecznej, aby mógł sprostać coraz większej przewidywanej liczbie osób z demencją. Na szczęście, mimo ogólnej tendencji wzrostowej, wydaje się, że indywidualne ryzyko każdego z nas związane z zachorowaniem na demencję się zmniejsza. To pierwsza dobra wiadomość w historii leczenia tego schorzenia! Co sprawia, że liczba zachorowań na otępienie maleje? Czy można znaleźć skuteczny sposób, aby procent osób z demencją radykalnie się zmniejszał? - Myślę, że mamy pewne podstawy do umiarkowanego optymizmu - twierdzi epidemiolog Kaare Christensen z uniwersytetu w Odense w Danii, który prowadzi badania w tym zakresie. - Wydaje się, że drzemie w nas ogromny potencjał dalszego rozwoju mózgu, jeśli tylko nie będziemy działać na niego destrukcyjnie - podkreśla. - To, jak funkcjonują nasze umysły w starszym wieku, jest głównym wyznacznikiem jakości naszego życia. Niewielkie ograniczenie zdolności poznawczych stanowi niemal nieuniknioną część starzenia. Większość ludzi doświadcza nieznacznego ubytku sprawności umysłowej. Chociaż jest to frustrujące, nie ma większego wpływu na ich życie codzienne. Jeśli ten spadek jest większy niż zwykle, ale osoba może funkcjonować samodzielnie, bez stałej pomocy - jest to klasyfikowane jako łagodne zaburzenie poznawcze. Może ono przejść w stan wysokiego ryzyka progresji, aż do otępienia włącznie. Demencja następuje wówczas, gdy mamy do czynienia z ogólnym rozpadem intelektu i osobowości, brakiem pamięci i kontroli emocjonalnej. Dla wielu z nas to najbardziej przerażająca perspektywa, coś poniżającego dla tego, kogo dotyka, a także bolesnego dla rodziny i otoczenia. Aż około dwóch trzecich przypadków demencji powoduje choroba Alzheimera. Choroba Alzheimera - to najczęstsza postać otępienia. Jest nieuleczalną i postępującą chorobą neurodegeneracyjną prowadzącą do śmierci pacjenta. Opisał ją po raz pierwszy niemiecki neuropatolog Alois Alzheimer. W 1906 roku choroba została nazwana jego nazwiskiem. Diagnoza stawiana jest na podstawie testów oceniających zachowanie i zdolności podejmowania życiowych decyzji, a następnie często wykonywane jest neuroobrazowanie za pomocą rezonansu magnetycznego. Z postępem choroby pojawić się mogą takie objawy, jak splątanie, drażliwość, agresja, wahania nastroju, trudności językowe, utrata pamięci długotrwałej. Chorzy stopniowo tracą funkcje życiowe, wyłączają się z życia rodzinnego i społecznego. Choroba prowadzi do śmierci, a średnia długość życia po postawieniu diagnozy wynosi ok. 7 lat. Mniej niż 3% chorych przeżywa ponad 14 lat. Przyczyny choroby Alzheimera są wciąż słabo poznane. Obecnie możliwe jest jedynie leczenie objawowe. W przebiegu choroby Alzheimera dochodzi do gromadzenia się w mózgu określonego białka (beta-amyloidu) prowadzącego do obumierania komórek mózgu - neuronów, a także do nieznacznego zmniejszenia rozmiarów mózgu oraz do powstawania charakterystycznych splotów włókien nerwowych - widoczne w badaniu metodą MRI (rezonans magnetyczny). Kolejną przyczyną demencji może być tzw. otępienie naczyniowe. Powstaje ono w wyniku tworzenia się w naczyniach mózgowych skrzeplin. Są one zwykle zbyt małe, aby pacjent odczuwał ich skutki, z czasem jednak z ich powodu dochodzi do wyłączenia dużego obszaru mózgu, a wtedy objawy demencji stają się odczuwalne. Mechanizm i przyczyny powstawania tych małych zmian chorobowych są identyczne jak w przypadku udaru i krótkotrwałego niedokrwienia mózgu - naczynia krwionośne stają się kruche i często dochodzi w nich do drobnych udarów. Istnieją jeszcze inne, rzadziej występujące podtypy demencji, z których najbardziej rozpowszechnione jest otępienie czołowo-skroniowe, zespół Wernickego-Korsakowa (powodowany przez alkohol) oraz choroba Creutzfeldta-Jakoba. Coraz silniejsze jest przeświadczenie, że otępienie w bardzo podeszłym wieku stanowi zazwyczaj zespół różnych postaci tej choroby. Od dawna wiadomo, że ryzyko demencji znacząco wzrasta wraz z wiekiem. Obecnie na świecie żyją aż 44 miliony osób z demencją. Już teraz opieka nad chorymi pochłania ok. 1% produktu światowego brutto, co stanowi ponad 600 miliardów dolarów, a rosnąca liczba zachorowań znacznie podwyższy tę kwotę. Każdego roku przybywa bowiem ok. 7,7 mln pacjentów, co oznacza, że co 4 sekundy choroba atakuje kolejną osobę. Pozornie statystyka jest nieubłagana. Bardzo niewiele przypadków otępienia występuje jeszcze przed ukończeniem 60. roku życia, a w kolejnej dekadzie liczba demencji jest nadal niewielka i wynosi 1 % lub nieco powyżej. Jednak po przekroczeniu 70. roku życia statystyka znacznie się pogarsza: około 5% populacji w przedziale 70-80 lat zapada na demencję, a w grupie powyżej 80 ryzyko wzrasta jeszcze bardziej. Dotychczas prognozowano, że do 2050 roku liczba osób cierpiących na demencję na całym świecie się potroi. Czy te przewidywania się sprawdzają? Dobre wieści dla chorych na demencję W ciągu ostatnich kilku lat nie potwierdziły się pesymistyczne przewidywania o rosnącej w zastraszającym tempie liczbie osób z demencją. Najnowsze badania sugerują nawet, że demencja jest w defensywie. Czemu należy przypisać odwrócenie trendów? Być może dotychczasowe opracowania były obarczone błędem, może wzięło w nich udział zbyt mało osób? W wiodącym czasopiśmie medycznym "The Lancet" opublikowano niedawno wyniki dwóch badań, trwających kilka miesięcy, przeprowadzonych z udziałem tysięcy seniorów. Ostatecznie zakwestionowały one poprzednie założenia mówiące o epidemii demencji. W jednym z opracowań porównano wyniki dwóch badań wykonanych w Wielkiej Brytanii w odstępie 20 lat z udziałem osób z demencją. Pierwsze takie testy zrobiono w 1994 roku i wyciągnięto wnioski, że w Anglii chorowało wówczas na demencję około 650 tys. osób. Badania powtórzono po 20 latach, gdy średnia długość życia znacznie wzrosła. Przeprowadzono te same testy, które pozwalały wykryć demencję. Choć według poprzednich przewidywań liczba osób z demencją powinna w 2014 roku wynieść prawie 900 tys., okazała się mniejsza o 200 tys. osób. Analiza występowania chorób w poszczególnych grupach wiekowych pozwoliła stwierdzić, że demencja rozwija się obecnie w późniejszym wieku. To odkrycie było miłą niespodzianką dla naukowców. Dr Carol Brayne, epidemiolog z uniwersytetu w Cambridge, który kierował tymi badaniami, skomentował to następująco: - To było bardzo pozytywne doświadczenie. W innym badaniu oceniano stan zdrowia dwóch grup duńskich seniorów. Identyczne testy przeprowadzono wśród osób urodzonych w 1905 i w 1915 roku. Dziewięćdziesięciolatkowie zostali poproszeni o wypełnienie ankiety zawierającej pytania o stan zdrowia fizycznego i psychicznego. Chociaż obie grupy były w podobnej kondycji fizycznej, to osoby urodzone w 1915 roku znacznie lepiej wypadły w testach poznawczych niż seniorzy starsi o dekadę. - Nie byli oni silniejsi, ale byli mądrzejsi - twierdzi dr Christensen, który nadzorował oba projekty. Jak zauważyli naukowcy, wyniki dwóch omówionych wyżej badań znakomicie się uzupełniają. Rodzi się jednak pytanie, skąd te pozytywne zmiany? Badania pokazały, że tendencje zapadalności na demencję się zmniejszają, ale nie ujawniły, dlaczego tak się dzieje. Wykazano bezspornie, że działania intelektualne wytwarzają w mózgu "odporność" na spadek jego wydolności na starość. Co opóźnia demencję starczą? Głównymi czynnikami wpływającymi na podwyższenie wieku, w którym seniorzy zapadają na demencję, jest wzrost zamożności społeczeństw, co umożliwia lepszy dostęp do edukacji i służby zdrowia - a to bardzo poprawia kondycję mózgu. Pomysł, że uczenie się i wysiłek umysłowy mogą zapobiegać rozwojowi chorób fizycznych i oddalać demencję, wydaje się dość kontrowersyjny. - Na początku ten pogląd funkcjonował tylko na obrzeżach nauki - przypomina dr Yaakov Stern, neurolog z Uniwersytetu Columbia w Nowym Jorku, który spędził ostatnie 25 lat na badaniu tej hipotezy. Jego zainteresowanie wzbudziło niegdyś stwierdzenie kolegi, który zauważył w 1980 roku interesującą zależność: bardziej wykształceni specjaliści byli mniej narażeni na rozwój choroby Alzheimera niż osoby o niższych kwalifikacjach i dochodach. Podszedł do tego sceptycznie, uważając, że musi istnieć sensowne wytłumaczenie takiej prawidłowości. Być może grupy wykształconych seniorów uzyskiwały lepsze wyniki w testach poznawczych diagnozujących chorobę Alzheimera, ponieważ pracownicy umysłowi na co dzień zmuszali swoje mózgi do większego wysiłku? Badacze powiązali więc wykształcenie z czynnikami chroniącymi przed otępieniem. Ta teza zaczęła zdobywać szersze poparcie. Wykazano bezspornie, że działania intelektualne wytwarzają w mózgu "odporność" na spadek jego wydolności na starość. Taka "rezerwa poznawcza" pomaga mózgowi funkcjonować prawidłowo nawet mimo łagodnego pogorszenia stanu fizycznego - więc teoria się sprawdza. Nawet jeśli w mózgu zaczynają się patologiczne zmiany, nie oznacza to, że on się poddaje - nadal stara się wykonać każde konkretne zadanie najlepiej, jak potrafi. Teoria "rezerwy poznawczej mózgu" daje nadzieję, że społeczeństwo będzie w coraz lepszej kondycji. W wielu krajach zachodnich - w tym w Wielkiej Brytanii i Danii - poprawiono znacznie dostęp do szkół i, w porównaniu z realiami z połowy XX wieku - wydłużono czas obowiązkowej nauki. Zarówno dr Brayne, jak i dr Christensen, uważają, że lepsza edukacja i łatwiejszy dostęp do niej prawdopodobnie jest tylko jedną z przyczyn zmniejszającej się zachorowalności na demencję. Najważniejsze wydaje się to, czy ten korzystny trend można umacniać, np. przez wydłużenie czasu kształcenia? W Wielkiej Brytanii w ostatnich dziesięcioleciach coraz więcej osób kontynuuje naukę na studiach wyższych. W przyszłości okaże się, czy będzie to miało bezpośrednie przełożenie na dalsze usprawnienie mózgu. Być może nie istnieje górna granica określająca możliwości poznawcze naszych umysłów. Wczesna edukacja szkolna też z pewnością je poszerza. Oczywiście dla wielu z nas jest już za późno, aby uzupełnić braki w wszystko jednak stracone. Nasza rezerwa poznawcza nie zależy tylko od czasu spędzonego w szkolnej ławce. Wpływa na nią również nasza aktywność intelektualna w ciągu całego życia. Ważne jest stałe zaspokajanie potrzeb psychicznych zarówno w pracy, jak i w czasie wolnym. - Funkcja poznawcza mózgu ulega stałej modyfikacji - twierdzi dr Marcus Richards, epidemiolog z brytyjskiego Medical Research Counsil w Londynie, szef projektu: "Zdrowe i Długie Życie do Późnej Starości". - Nigdy nie jest za późno, by przejąć aktywną kontrolę nad ochroną funkcji poznawczych mózgu- uważa naukowiec. Ten pomysł został podchwycony przez firmę produkującą urządzenie zwane trenerem umysłu, dotychczas wykorzystywane w grach komputerowych. Multimedia pomagają pokonać demencję Częste korzystanie z gier komputerowych sprawia, że posługujemy się nimi coraz sprawniej i łatwiej - każdy gracz to potwierdzi. Wiadomo też, że trening czyni mistrza. Nie wiemy jednak, czy takie umiejętności okażą się pomocne w poprawie funkcjonowania mózgu, nie mamy też pewności, jak długo będziemy odczuwać korzyści z takich ćwiczeń. Jednak zanim uwierzymy we wspaniałe rezultaty osiągane dzięki trenerowi umysłu, musimy otrzymać na to dowody. Pierwsze udokumentowane badania pokazują, że umiejętność sprawnego korzystania z gier komputerowych dobrze wpływa na zdolności poznawcze nie tylko przy konsoli, lecz także w innych dziedzinach życia. Specjalnie zaprojektowana gra komputerowa poprawia naszą wielozadaniowość, zdolność skupienia uwagi i pamięć co najmniej na sześć miesięcy. Naukowcy chcą nadal badać to zjawisko, by móc zmierzyć stopień otępienia u seniorów poddanych komputerowemu treningowi i porównać go z grupą kontrolną, niekorzystającą z tych udogodnień. Gry komputerowe to nie jest jedyny sposób na budowanie rezerwy poznawczej mózgu. Są mniej kontrowersyjne - i prawdopodobnie bardziej przyjemne - metody tworzenia rezerwy poznawczej, jak np. znalezienie sobie interesującego hobby. Może to być gra w karty lub na instrumencie muzycznym. Badania naukowe potwierdzają, że aktywne uczestnictwo w życiu społecznym również może chronić przed demencją. Wystarczy korzystać ze współczesnych udogodnień, o których 50 lat temu nikt nawet nie marzył: z telefonów komórkowych i urządzeń multimedialnych, bo one znacznie bardziej stymulują intelektualnie. - Życie wymaga teraz poznawania nowych technologii, aby nie pozostawać w tyle za innymi - podkreśla dr Stern. Alzheimer w Polsce Obecnie liczbę chorych na Alzheimera w Polsce szacuje się na co najmniej 250 tysięcy, z czego 150 tysięcy nie ma postawionej diagnozy. Chorobę diagnozuje się u nas średnio 10 miesięcy później niż np. w Niemczech - może to zrobić neurolog lub psychiatra. Szacuje się, że za 15 lat liczba chorych wyniesie ponad milion. W Polsce jest mniejsza niż w innych krajach pomoc ze strony samorządów i opieki zdrowotnej. Aż 70% chorych pozostaje pod opieką małżonka lub dorosłych dzieci. W naszym kraju działa za mało domów pobytu dziennego przeznaczonych dla chorych na Alzheimera. Od 1992 roku istnieje Polskie Stowarzyszenie Pomocy Osobom z Chorobą Alzheimera, a także blisko 30 organizacji regionalnych, których celem jest organizowanie pomocy edukacyjnej, prawnej i psychologicznej dla chorych i opiekunów, popularyzacja wiedzy o chorobie i próby wpływania na politykę zdrowotną i pomocy społeczną na szczeblu samorządowym, rządowym i parlamentarnym. Co chroni przed demencją starczą? Stymulowanie intelektualne mózgu to niejedyny sposób na zwiększenie jego możliwości poznawczych. Istnieją również inne ważne czynniki: np. odpowiednie dotlenienie, dostarczanie energii i składników odżywczych. Badania przeprowadzone na zwierzętach wykazały, że zdrowe naczynia krwionośne odgrywają kluczową rolę w zachowaniu funkcji poznawczych mózgu do późnej starości. Nie tylko minimalizują ryzyko otępienia naczyniowego, lecz także demencji o innym podłożu. W krajach zachodnich od 1970 roku obserwuje się spadek zapadalności na choroby serca i naczyń krwionośnych. Prawdopodobnie przyczynia się do tego większa świadomość zagrożeń, jakie wiążą się z paleniem tytoniu, wysokim poziomem cholesterolu i siedzącym trybem życia, a także stosowanie na szerszą skalę leków obniżających ciśnienie krwi. W jednym z badań potwierdzających spadek zachorowalności na demencję porównano przepływ krwi w mózgu u różnych grup wiekowych seniorów. Okazało się, że osoby urodzone później miały zdrowsze naczynia krwionośne. Podsumowanie wszystkich badań zamieszczono w opublikowanej Brytyjskiej Narodowej Strategii Walki z Demencją. Wnioski z nich płynące nie są wcale odkrywcze: stwierdzono między innymi, że to, co dobre dla serca, wpływa też korzystnie na mózg. Trzeba rzucić palenie, utrzymywać dobrą formę, regularnie badać ciśnienie krwi i poziom cholesterolu - wyniki ostatnich badań naukowych jeszcze bardziej zwiększają motywację do przestrzegania tych zasad. Co więcej, w badaniach randomizowanych udowodniono, że istotne korzyści płyną też z ćwiczeń fizycznych: osoby, które prowadzą aktywny tryb życia, rzadziej zapadają na demencję. U tych, którzy zażywali dużo ruchu, zanotowano mniejszy spadek aktywności intelektualnej w zaawansowanym wieku. Kolejnym ważnym czynnikiem wpływającym na zdrowie naszych naczyń krwionośnych jest dieta. Na początku XX wieku, kiedy niedożywienie było w Wielkiej Brytanii powszechne, prawie połowa mężczyzn powołana do służby wojskowej w I wojnie światowej nie była wystarczająco sprawna. Poborowi cierpieli z powodu braku witamin i makroelementów oraz ogólnego niedoboru kalorii. W ciągu następnych dziesięcioleci, wskutek wzrostu poziomu życia i większych nakładów przeznaczanych na ochronę zdrowia publicznego, sposób odżywiania znacząco się poprawił. Dziś dietetycy zalecają takie menu, które wspomoże nasz mózg i poprawi stan zdrowia. Co jeść, żeby nie dopadła nas demencja? Najbardziej obiecujące substancje odżywcze pomocne w zwalczaniu demencji to antyoksydacyjne witaminy C i E, witaminy z grupy B i kwas foliowy oraz nienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 zawarte w rybach. Zaobserwowano, że spożywanie zbyt małych ilości tych substancji zwiększa ryzyko demencji. W badaniach randomizowanych dodawano niektórym seniorom do posiłków suplementy diety, ale nie dostrzeżono żadnych korzyści wynikających z ich zażywania. Być może dlatego, że obserwacja seniorów trwała zbyt krótko, a na efekty suplementacji trzeba poczekać dłużej. Mimo to dr Richards nadal zaleca swoim pacjentom przestrzeganie zasad zdrowego żywienia, najlepiej diety śródziemnomorskiej, bogatej w owoce i warzywa, z dużą ilością ryb i z niezbyt dużą ilością czerwonego mięsa, bez wysokokalorycznych fast foodów. Dietetyków najbardziej niepokoi nadmiar, a nie niedobór w diecie. W przeciwieństwie do osób urodzonych w pierwszej połowie XX wieku następne pokolenia są dotknięte nadwagą. Coraz więcej mieszkańców krajów zachodnich ma podwyższony poziom glukozy we krwi, co prowadzi do cukrzycy, która - jak dowiodły ostatnie badania - sprzyja demencji. Niektórzy naukowcy uważają, że choroba Alzheimera jest formą "cukrzycy mózgu". - Wiemy, że wzrost otyłości i zachorowań na cukrzycę na pewno wpłynie na zachorowalność na demencję - mówi dr Richards. - Badanie demencji jest czymś w rodzaju "nerwowego oczekiwania" - dodaje. Epidemia demencji - co robić? W najbardziej pesymistycznej wersji nagły wzrost czynników ryzyka demencji oznacza, że odwróci się tendencja spadkowa. Czy tak będzie, pokażą obserwacje dwóch kolejnych pokoleń seniorów. To, w połączeniu z faktem że żyjemy coraz dłużej, sprawia, że systemy opieki zdrowotnej muszą być przygotowane na wzrost liczby pacjentów z otępieniem. - Społeczeństwo nadal potrzebuje sprawnego systemu opieki nad starymi ludźmi z zaburzeniami funkcji poznawczych - uważa dr Braine. - Problem nie zniknie sam, tylko dlatego że ostatnie badania pokazały tendencję spadkową zachorowalności na demencję - dodaje. To może jednak wyjaśnić, dlaczego ostatnie doniesienia naukowe opublikowane w czasopiśmie "The Lancet" nie wzbudziły większego zainteresowania uczestników konferencji prasowej G8 obradującej nad tym problemem. Optymistyczne doniesienia o odwrocie demencji mogą osłabić czujność, a problem może się zaostrzyć. Zwiększenie środków na dalsze badania nad demencją z pewnością okaże się trafioną inwestycją. Nie mamy przecież wyboru, kiedy, gdzie i w jakim środowisku się rodzimy, możemy jednak sprawować pewną kontrolę nad tym, jak żyjemy, a to pozwoli nam uniknąć kłopotów w starszym wieku. - Mój dziadek, urodzony w 1898 roku, nie miał prawie żadnego wykształcenia, walczył w I wojnie światowej, a II wojnę udało mu się przeżyć. Ja urodziłem się w 1977 roku i ponad dwie dekady się kształciłem i teraz wiodę całkiem wygodne życie, ale jego tryb to kopanie sobie grobu, ponieważ mam siedzącą pracę. Jednak podczas pisania tego artykułu poczułem nadzieję na szczęśliwą jesień życia. Na pozytywne zmiany nigdy nie jest za późno. Zamiast więc korzystać z metra, czy autobusu - zacząłem chodzić na piechotę, przykładam większą wagę do mojej diety, jem więcej warzyw i ryb. Ważne, by mój organizm nie ponosił konsekwencji mojego niezdrowego trybu życia, ale jeszcze gorsza byłaby świadomość, że nie próbowałem z tym nic zrobić - podsumowuje Liam Drew. Liam jest autorem wielu publikacji naukowych oraz neurobiologiem na uniwersytecie College London Bibliografia Down with dementia, New Scientist, 11 January 2014 Spis treści Coraz rzadsze przypadki demencji Dobre wieści dla chorych na demencję Co opóźnia demencję starczą? Multimedia pomagają pokonać demencję Co chroni przed demencją starczą? Co jeść, żeby nie dopadła nas demencja? Epidemia demencji - co robić? Demencja starcza oraz alzheimer to choroby, które w bardzo dużym stopniu wpływają na funkcjonowanie psychiczne i emocjonalne seniora. Choć w pewnych obszarach są one do siebie podobne, to jednak istnieją między nimi również zasadnicze różnice. Z tekstu dowiesz się: co to jest demencja i jak się objawia,co to jest choroba Alzheimera, jakie ma przyczyny i jak się objawia. U seniorów występują różne choroby powodujące upośledzenie funkcji intelektualnych. Do najczęstszych zalicza się demencja oraz alzheimer. Szacuje się, że objawy demencji starczej występują u 10-35% osób po 85. roku życia, zaś choroba Alzheimera może dotyczyć nawet 200 tys. Polaków w podeszłym wieku. Demencja – co to jest, jakie są jej objawy i metody leczenia Demencja starcza – zwana również otępieniem – to stan, w którym u seniora dochodzi do postępujących zaburzeń funkcji intelektualnych w postaci problemów z pamięcią, logicznym myśleniem czy orientacją. Demencja – przyczyny Główną przyczyną demencji starczej są rodzaju uszkodzenia tkanki mózgowej, ale ich dokładny mechanizm może być różny. O demencji mówi się bowiem zarówno jako o oddzielnej jednostce chorobowej, jak i stanie, który towarzyszy innym schorzeniom, takim jak choroba Alzheimera, otępienie z ciałami Lewy’ego czy otępienie naczyniopochodne. Demencja starcza – objawy Demencja jest schorzeniem o podstępnym przebiegu. Jej pierwsze symptomy, takie jak problemy z pamięcią, gubienie rzeczy osobistych, problemy z orientacją, składa się bowiem na karb procesu starzenia. Bardziej charakterystyczne są późniejsze objawy, jakie daje demencja starcza – urojenia, rozchwianie emocjonalne, problemy z wykonywaniem codziennych czynności. Demencja starcza – etapy choroby Warto pamiętać, że nie ma określonych ram czasowych, w których poszczególne etapy demencji starczej przechodzą z jednego w drugi – u niektórych osób choroba ma łagodny przebieg, u innych potrzebna jest całodobowa, profesjonalna opieka. Demencja starcza może bowiem z czasem całkowicie odebrać seniorowi samodzielność. Demencja starcza – leczenie Demencja starcza jest niestety nieuleczalna, a poprzez odpowiednią farmakoterapię i psychoterapię można jedynie hamować rozwój choroby. Choroba Alzheimera – przyczyny, objawy, etapy Jeśli chodzi o różnice między demencją starczą a alzheimerem, to dotyczą one przede wszystkim przyczyn obu chorób i ich przebiegu. Alzheimer – przyczyny Bezpośrednią anatomiczną przyczyną choroby Alzheimera jest odkładanie się w mózgu białek o nieprawidłowej budowie. Ich pojawienie się prowadzi do śmierci komórek nerwowych, a w związku z tym – zmniejszenia ilości produkowanych przez nie substancji przekaźnikowych koniecznych do prawidłowego funkcjonowania mózgu. Alzheimer – objawy Pierwsze objawy Alzheimera to problemy z pamięcią, zaburzenia językowe (np. nieprawidłowy dobór słów), kłopoty z wykonywaniem zwykłych czynności oraz zaburzenia wzrokowo-przestrzenne. Ich występowania określa się mianem fazy łagodnej choroby Alzheimera. Alzheimer – etapy Po fazie łagodnej kolejne etapy Alzheimera przebiegają w kierunku stadium umiarkowanego. Wówczas u seniora pojawia się np. bezcelowe chodzenie, błądzenie, niepokój, agresja słowna i fizyczna, a także urojenia oraz nierozpoznawanie bliskich osób. W fazie zaawansowanej, obok objawów intelektualnych i emocjonalnych, pojawiają się też zaburzenia ruchowe, nietrzymanie moczu i stolca, problemy z poruszaniem się. Chory wymaga stałej opieki i karmienia. Choroba Alzheimera – leczenie Leczenie choroby Alzheimera ma charakter wyłącznie objawowy – nie likwiduje jej przyczyn, a jedynie łagodzi objawy. Zastosowanie znajdują takie leki, jak donepezil, rywastygmina, galantamina i memantyna. Oprócz leczenia farmakologicznego poleca się terapię psychologiczną, zajęciową i środowiskową. Zarówno demencja, jak i alzheimer w bardzo negatywny sposób wpływają zarówno na życie seniora, jak i jego rodziny. Dlatego ważne jest, by szybko reagować na niepokojące objawy – wprowadzenie odpowiedniego leczenia na wczesnym etapie rozwoju obu schorzeń pozwala hamować ich postęp, dzięki czemu senior dłużej zachowuje intelektualną sprawność i samodzielność. Continue Reading Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść Konsultacja merytoryczna: Lek. Aleksandra Witkowska ten tekst przeczytasz w 5 minut Demencja starcza to schorzenie, któremu towarzyszy zbiór niepokojących objawów o charakterze psychicznym. Nasilające się wraz z postępowaniem choroby objawy demencji – problemy z pamięcią, ale także np. zaburzenia mowy czy liczenia - nie pozwalają pacjentowi normalnie funkcjonować. Czym charakteryzuje się demencja? Co to za choroba i jakie objawy demencji starczej pojawiają się w kolejnych etapach jej zaawansowania? perfectlab / Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Demencja – co to za choroba? Demencja – przyczyny Demencja starcza — czym się charakteryzuje? Demencja starcza — objawy w pierwszym etapie choroby Demencja starcza — objawy w drugim etapie choroby Demencja starcza — objawy w trzecim etapie choroby Demencja – co to za choroba? Demencja starcza - nazywana czasem także otępieniem starczym, w anglojęzycznej literaturze fachowej określana jako dementia albo senile dementia - to schorzenie upośledzające pracę mózgu na kilku płaszczyznach. Zmiany w tkance mózgu, jakie wywołuje demencja, mają charakter zwyrodnieniowy, degeneracyjny i zanikowy. Przekładają się one na znaczne osłabienie sprawności umysłowej, w zaawansowanych stadiach choroby prowadzące do utraty codziennej samodzielności. Demencja to problem, który według specjalistów dotyczy ponad 400 tysięcy osób w Polsce i ponad 50 milionów osób na całym świecie. W związku z szybkim starzeniem się zachodnich społeczeństw i wydłużaniem się średniej prognozowanej długości życia, Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) szacuje, że w 2030 r. demencja dotknie 80 milionów pacjentów, a w 2050 r. - nawet ponad 150 milionów. Demencja – przyczyny Warto zdawać sobie sprawę z faktu, że demencja może mieć różne podłoże. Często – ale nie zawsze – przyczyn demencji można upatrywać w chorobach neurodegeneracyjnych, przede wszystkim w chorobie Alzheimera i w chorobie Parkinsona. Bywa, że objawy demencji są wynikiem guza mózgu: rozwijając się, uciska on bowiem sąsiadujące struktury mózgowe i powoduje ich dysfunkcję. Zdarza się też, że demencja rozwija się jako konsekwencja przebytych urazów, przewlekłego stresu lub nadużywania alkoholu. Warto wspierać pamięć i koncentrację bez względu na to, czy pojawiają się u nas objawy demencji. Polecamy Ginkgo biloba ekstrakt Viridian, który poza pozytywnym wpływem na zdolności umysłowe, poprawia również samopoczucie i dodaje energii. Dowiedz się więcej na temat przyczyn, objawów i leczenia choroby Parkinsona. Demencja starcza — czym się charakteryzuje? Demencja starcza zmienia strukturę tkanki mózgu, znacznie obniżając jego sprawność. W konsekwencji u chorego na demencję pojawiają się zaburzenia natury poznawczej; problemy z pamięcią; problemy z mówieniem; zaburzenia mowy; kłopoty z orientacją; problemy z liczeniem; zaburzenia emocjonalne. Osoba, którą dotknęła demencja starcza, nie potrafi prawidłowo ocenić sytuacji, w której się znajduje. Ma także problemy z rozumieniem i myśleniem przyczynowo-skutkowym. Przeczytaj także: Choroba Alzheimera - przyczyny, objawy, leczenie Im starsza osoba, tym większe jest prawdopodobieństwo, że rozwinie się u niej demencja. Statystyki wskazują, że objawy demencji pojawiają się u ok. 6 proc. osób w wieku 60 lat i nawet u 25 proc. osób, które ukończyły 85 lat. Choć schorzenie to dotyczy zazwyczaj osób po 60. roku życia, demencja nie powinna być mylona, a tym bardziej utożsamiana z wiekiem. Jest ona bowiem rodzajem upośledzenia mózgu wywołanym chorobą tego organu i nie zawsze jest w prosty sposób związana ze starością, co można by wywnioskować z samej nazwy demencja starcza. Jak długo trwa ta choroba? Według obecnego stanu wiedzy demencja jest nieuleczalna – powoduje nieodwracalne zmiany w mózgu. Odpowiednie leczenie farmakologiczne (zwykle preparaty z grupy inhibitorów acetylocholinesterazy, które podwyższają stężenie ważnego neuroprzekaźnika, acetylocholiny) i wprowadzenie pewnych zmian w stylu życia, jak odpowiednia ilość snu, zdrowa dieta czy regularna dawka ruchu, może jednak łagodzić przebieg demencji i ułatwiać codzienne funkcjonowanie. Przeczytaj także: Acetylocholina - najważniejszy neuroprzekaźnik w ludzkim organizmie Pomocne w spowalnianiu postępowania demencji okazują się różne aktywności stymulujące pracę mózgu i tym samym przeciwdziałające zachodzącym w nim zmianom degeneracyjnym. Pacjentów warto więc zachęcać np. do rozwiązywania krzyżówek, czytania książek czy do nauki języków obcych. Aktywność umysłowa jest również niezwykle ważna w profilaktyce demencji. Demencja starcza — objawy w pierwszym etapie choroby Symptomy demencji starczej są początkowo niezauważalne. Mogą się rozwijać latami. Pierwsza faza choroby jest przede wszystkim związana z zaburzeniami pamięci. Pacjent nie jest sobie w stanie przypomnieć imion najbliższych osób. Zdarza mu się również zapominać o umówionych wizytach. Ponadto pojawiają się zaburzenia mowy. Zdania wypowiadane przez pacjenta nie zawsze mogą mieć sens, ponieważ chory zapomina znaczenie poszczególnych słów. Problemy z mówieniem przypominają niekiedy objawy upojenia alkoholowego. Na problemy z pamięcią stosuj Żeń-szeń korzeń w postaci naparu. W pierwszym etapie demencji starczej warto również zwrócić uwagę na zachowanie pacjenta, który zaczyna unikać kontaktu z innymi osobami. Charakterystyczna jest również zmienność nastrojów. Na tym etapie pacjent nie ma problemu z koordynacją ruchową. Jeśli obserwujemy u siebie lub u swoich bliskich pierwsze objawy demencji, warto jak najszybciej zgłosić się do lekarza i przeprowadzić odpowiednią diagnostykę. Zmian mózgowych wywołanych przez demencję nie da się odwrócić. Istotne jest więc szybkie podjęcie leczenia i spowolnienie postępów choroby na możliwie jak najwcześniejszym etapie, by pacjent był w stanie jak najdłużej funkcjonować samodzielnie. Demencja starcza — objawy w drugim etapie choroby Na drugim etapie demencji starczej zaburzenia pamięci coraz bardziej się nasilają. Pacjent nie jest sobie w stanie przypomnieć, co robił dzień wcześniej. Zaczyna opowiadać o wydarzeniach z przeszłości, jednak nie potrafi ich umiejscowić na linii czasu. Chory ma również coraz większy problem z wypowiadaniem zdań, których zazwyczaj nie kończy. Jego słownictwo jest ubogie. Zachowanie pacjenta także może wywoływać niepokój. Zaczynają go przerażać głośne dźwięki (np. klakson). Zachowanie chorego jest gwałtowne, trudno przewidzieć jego kolejne ruchy. Na tym etapie demencji starczej można również zauważyć pierwsze problemy z koordynacją ruchów. Zdarzają się zaburzenia równowagi, a także przykurcze mięśni. Pojawia się również brak apetytu. Pacjent powinien być pod stałą opieką. Demencja starcza — objawy w trzecim etapie choroby W trzecim — najcięższym — etapie demencji starczej pacjent wymaga stałej opieki i kontroli, dlatego rodzina często decyduje się na oddanie go do specjalistycznego domu opieki. Jest to powiązane z całkowitym brakiem koordynacji ruchowej chorego, który nie potrafi sam siadać czy jeść. Na tym etapie pacjent nie rozpoznaje już najbliższych. Nie jest też w stanie wypowiedzieć konkretnej informacji. Osobie opiekującej się pacjentem trudno go zrozumieć. Zaburzenia na tle poznawczym mogą doprowadzić do urojeń i paranoi. Przeczytaj także: Wolontariat chroni przed demencją Przeczytaj także: Składnik, który zwiększa ryzyko alzheimera aż o 75 proc. Wczesne objawy alzheimera, które dostrzeżesz gołym okiem Jak dożyć setki? Siedem lekcji stulatków Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Potrzebujesz konsultacji lekarskiej lub e-recepty? Wejdź na gdzie uzyskasz pomoc online - szybko, bezpiecznie i bez wychodzenia z domu. Teraz z e-konsultacji możesz skorzystać także bezpłatnie w ramach NFZ. demencja starcza demencja starcza objawy demencja choroby seniorów zdrowie seniora choroba alzheimera alzheimer parkinson choroba parkinsona mózg choroby mózgu guz mózgu acetylocholina starość Demencja starcza - objawy i leczenie Demencja starcza to rodzaj otępienia, która kojarzy się zazwyczaj z utratą pamięci. Demencja dotyczy najczęściej osób starszych i jest zaburzeniem funkcji... Iwona Szadkowska Na Węgrzech co drugiemu przewlekle choremu nie starcza na lekarstwa Co drugiemu przewlekle choremu Węgrowi nie starcza pieniędzy na lekarstwa - informuje w poniedziałek węgierski dziennik Magyar Nemzet, powołując się na najnowszy... Głuchota starcza Głuchota starcza jest konsekwencją naturalnego procesu starzenia się części nerwowej, odbiorczej, narządu słuchu. Pierwsze symptomy tego typu osłabienia słuchu... Eugeniusz Olszewski Królowa Elżbieta II ma COVID-19. Co wiemy o stanie zdrowia 95-letniej monarchini? "Królowa uzyskała pozytywny wynik testu na COVID-19" - poinformował dziś Pałac Buckingham. Choć w komunikacie zapewniono, że monarchini ma łagodne objawy podobne... Monika Zieleniewska Dlaczego koronawirus jest groźniejszy dla starszych osób? [WYJAŚNIAMY] Przed zakażeniem musimy chronić się wszyscy, ale w grupie ryzyka przede wszystkim znajdują się osoby starsze. Dlaczego koronawirus COVID-19 jest groźniejszy dla... Tatiana Naklicka Tym otruto Nawalnego. Jak działają inhibitory cholinoesterazy? [WYJAŚNIAMY] "Lekarze z niemieckiej kliniki Charite potwierdzili, że Nawalny został zatruty substancją z grupy inhibitorów cholinoesterazy" - napisała rzeczniczka Nawalnego... Anna Zimny-Zając Acetylocholina - co to, działanie, zastosowanie. Najważniejszy neuroprzekaźnik w ludzkim organizmie Acetylocholina jest bardzo ważnym neuroprzekaźnikiem w ludzkim ciele. Wpływa między innymi na czynność serca, procesy pamięciowe czy funkcjonowanie przewodu...

demencja starcza a śmierć